Karomahna Abu Sa’id Abul Khair Q.S. Bisa Meruhkeun Singa

Diriwayatkeun, aya hiji nonoman boga karep hayang guguru ka Syaikh Abu Sa'id Abul Khair nu kamasyhur mibanda karomah tina kawalianana. Jauh-jauh dijugjug, anggang-anggang ditéang teu tolih kudu ngambah sagara keusik nu upluk-aplak satungtung deuleu.

 

 Teu kacatur dijalanna éta nonoman téh anjog ka tempat Syaikh Abu Sa'id Abul Khair, kasampak Syaikh Abu Sa'id Abul Khair nuju ngaos, nyaéta ku nonoman didédéngékeun eusining bacaan Syaikh Abu Sa'id Abul Khair, pas harita nu dibacana Surat Al Fatihah, nu miturut éta nonoman yén bacaan surat Al Fatihahna Syaikh Abu Sa'id Abul Khair téh rusak sabab teu faséhat, teu manjing kana makhroj-makhrojna, nepi ka éta nonoman ngaragukeun ka Syaikh Abu Sa'id Abul Khair, gerentesna, 

 

"Teu mungkin ceuk batur Syaikh Abu Sa'id Abul Khair téh kamasyhur kawalianana, geuningan maca Fatéhah gé masih rusak makhraj-makhrajna, rék kumaha kuring jadi muridna."

 

Antukna éta nonoman téh ngabedokeun niatna pikeun guguru ka Syaikh Abu Sa'id Abul Khair, pamustunganana indit tanpa permisi ti majlisna Syaikh Abu Sa'id Abul Khair. Ngan aya kajadian ahéng, barang kaluar ti éta majlis karék sababaraha léngkah, éta nonoman dicegat ku sakadang Singa nu ngagerem siap ngerekeb, atuh éta nonoman reuwas campur sieun karepna rék balik deui ka majlis Syaikh Abu Sa'id Abul Khair, barang malikkeun awakna kasampak ditukangeunana ogé aya singa nu séjénna nu sarua siap ngerekeb. 

 

Dina kaayaan sieun akhirna éta nonoman ngajerit ménta tulung, nu jeritanana téh ngagareuwahkeun Syaikh Abu Sa'id Abul Khair nu keur ngaos, nya langsung Syaikh Abu Sa'id Abul Khair kaluar nyampeurkeun, nu langsung nyarék éta dua singa semu nu ngagelendeng, 

 

"Apan ceuk kuring, aranjeun poma ulah ngaganggu ka para tamu kuring, geus kaditu ayeuna mah anjeun arindit!" Kituna téh Syaikh Abu Sa'id Abul Khair bari ngusap-ngusap éta dua singa nu harita duanana ogé ting kudupruk taluk payuneun Syaikh Abu Sa'id Abul Khair. 

 

Nya dikitukeun ku Syaikh Abu Sa'id Abul Khair éta dua singa téh arindit ninggalkeun éta tempat. Demi nonoman ukur olohok ngembang kadu reuwas kareureuhnakeun campur ta'ajub ka Syaikh Abu Sa'id Abul Khair ku bisa meruhkeun dua singa nu ampir-ampiran ngerekeb manéhna. Barang tos kumpul pangacianana, éta nonoman naros ka  Syaikh Abu Sa'id Abul Khair, 

 

"Naon rusiahna pangna salira Tuan Syaikh, tiasa meruhkeun dua singa nu sakitu ganggas galakna?"

 

Ditaros kitu Syaikh Abu Sa'id Abul Khair, ngawaler, 

 

"Yeuh ki silah, salila ieu kuring nyibukkeun diri nata rasa mérélékeun haté nepi ka euweuh tempat dina haté ieu pikeun goréng sangka ka sasama, ku hal ieu pisan Allah maparin kaistiméwaan ka kuring bisa meruhkeun sakabéh sasatoan nu ganggas galak di ieu patempatan."

 

Ngadangu kasauran Syaikh Abu Sa'id Abul Khair kitu, éta nonoman nu ngabedokeun niatna teu jadi guguru téh, ngadadak robah deui jadi gilig tékad pikeun miguru ka Syaikh Abu Sa'id Abul Khair. Kadangu deui Syaikh Abu Sa'id Abul Khair sasauran bari nanya ka éta nonoman, 

 

"Anjeun apal kana kakurangan diri?" 

 

"Henteu pisan ya Tuan Syaikh." Jawab éta nonoman. 

 

"Salila ieu anjeun sibuk merhatikeun hal lahiriah wungkul, lat poho teu merhatikeun hal batiniah, teu mérélékeun haté, teu ngabebenah qalbu anjeun, loba nyangka goréng ka sasama, matak pantes kasieun anjeun kana kaayaan napel kuat, teu bisa meruhkeun alam disaluareun diri anjeun." Saur Syaikh Abu Sa'id Abul Khair. 

 

Walloohu A'lam bish Showab. 

 

Caaag.